Z pomocy lekarza i pielęgniarki w nocy, w dni wolne i w święta można skorzysta w razie:

• zaostrzenia dolegliwości znanej choroby przewlekłej (np. kolejny napad astmy oskrzelowej z umiarkowaną dusznością)
• infekcji dróg oddechowych z wysoką gorączką (wyższą niż 39°C), szczególnie u małych dzieci i ludzi w podeszłym wieku
• bólów brzucha, nieustępujące mimo stosowania leków rozkurczowych
• bólów głowy, nieustępujące mimo stosowania leków przeciwbólowych
• biegunki lub wymiotów, szczególnie u dzieci lub osób w podeszłym wieku
• zatrzymania gazów, stolca lub moczu
• nagłego bólu krzyża, kręgosłupa, stawów, kończyn itp
• zaburzeń psychicznych (z wyjątkiem agresji lub dokonanej próby samobójczej – wtedy należy wezwać pogotowie ratunkowe)

Pacjentom przysługują także zabiegi pielęgniarskie (np. zastrzyki) w ramach porady udzielonej przez lekarza dyżurującego w POZ oraz zabiegi wynikające z ciągłości leczenia. Zabiegi te mogą być wykonywane przez pielęgniarkę w gabinecie zabiegowym lub w domu pacjenta.

W ramach nocnej i świątecznej opieki lekarskiej nie można uzyskać:

• wizyty kontrolnej w związku z wcześniej rozpoczętym leczeniem
• recepty na stosowane stale leki w związku ze schorzeniem przewlekłym
• rutynowego zaświadczenia o stanie zdrowia
• skierowania do specjalisty

Stany nagłe bezpośrednio zagrażające życiu:

• utrata przytomności
• zaburzenia wiadomości
• drgawki
• nagły, ostry ból w klatce piersiowej
• zaburzenia rytmu serca
• nasilona duszność
• nagły ostry ból brzucha
• uporczywe wymioty
• gwałtownie postępujący poród
• ostre i nasilone reakcje uczuleniowe (wysypka, duszność ) będące efektem zażycia leku
• ukąszenia, czy użądlenia przez jadowite zwierzęta
• zatrucia lekami, środkami chemicznymi czy gazami
• rozległe oparzenia
• udar cieplny
• wyziębienie organizmu
• porażenie prądem
• podtopienie lub utonięcie
• agresja spowodowana chorobą psychiczną
• dokonana próba samobójcza
• upadek z dużej wysokości,
• rozległa rana będąca efektem urazu,
• urazy kończyn dolnych, uniemożliwiające samodzielne poruszanie się

W stanach nagłych świadczenia opieki zdrowotnej udzielane są niezwłocznie i bez

skierowania, a pacjent ma prawo skorzysta z pomocy pielęgniarki, położnej, lekarza, czy też

szpitala, którzy nie mają podpisanej umowy z Funduszem.

W sytuacjach bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta, należy wezwać karetkę pogotowia

ratunkowego.

W szpitalnym oddziale ratunkowym udzielana jest pomoc chorym znajdującym się w stanie zagrożenia zdrowia i życia, np. z powodu wypadku, urazu, czy też zatrucia. Do szpitalnego oddziału ratunkowego pacjent może zgłosić się bez skierowania. Nie obowiązuje rejonizacja. Pomoc udzielana jest niezależnie od miejsca zamieszkania pacjenta i miejsca zdarzenia.

Ze świadczeń szpitalnego oddziału ratunkowego nie należy korzystać w celu uzyskania:

• recepty na stosowane przewlekle leki,

• konsultacji specjalistycznych i bada dodatkowych, poza niezbędnymi w danym momencie, zwolnienia lekarskiego, wniosku do ZUS, skierowania do sanatorium oraz innych za świadczeń i druków medycznych niezwiązanych z aktualnym zachorowaniem.

Szpitalny oddział ratunkowy jest przeznaczony dla pacjentów wymagających pomocy w stanie nagłym, ale nie zastępuje lekarza podstawowej opieki zdrowotnej ani lekarza poradni specjalistycznej.

Aby wezwać pogotowie ratunkowe, należy zadzwonić :

• z telefonu stacjonarnego na numer 999,
• z telefonu komórkowego na numer 999 lub 112

Najważniejsze informacje, które należy podać po zgłoszeniu dyspozytora:

• dokładne miejsce zdarzenia (adres, lokalizacja, punkty orientacyjne)
• powód wezwania
• kto potrzebuje pomocy
• kto wzywa zespół ratownictwa medycznego

Należy odpowiadać na pytania dyspozytora, dostosować się do jego zaleceń w zakresie udzielenia pierwszej pomocy. Przyjęte wezwanie powinno zostać potwierdzone przez dyspozytora.

Bezpośrednim ratowaniem zdrowia i życia w stanach nagłych zajmują się lekarze i pielęgniarki w ramach systemu ratownictwa medycznego. Po przyjeździe na miejsce wezwania, ratownicy udzielają choremu pierwszej pomocy i – gdy jest taka potrzeba – zawożą go do szpitala. Pacjent nie ma wpływu na to, do którego szpitala zostanie przewieziony. Udzielający pomocy doraźnej zespół ratownictwa medycznego transportuje bowiem chorego do najbliższej placówki, wskazanej przez dyspozytora lub koordynatora medycznego.